Dlaczego szpachlówka i co lepiej robić

Sklejka, podobnie jak wiele innych materiałów, może być szpachlą. Ważne jest jednak, aby wybrać odpowiednią mieszankę szpachli. Szpachla do sklejki powinna mieć specjalne cechy, z których najważniejszą są właściwości hydrofobowe. W tym artykule omówiono cechy obróbki sklejki i wyboru odpowiedniego składu do tych celów.

Treść

• Właściwości sklejki
• Putty goli
• Odmiany mieszanin
• Impregnacja olejem suszącym lub PVA
• Zalewanie
• Szpachlowanie

Właściwości sklejki

Klasyfikacja sklejki obejmuje oddzielenie gatunków, właściwości mechanicznych, elastyczności i odporności na wilgoć. Opracowano literowe oznaczenie materiału, które koniecznie wskazuje rodzaj kleju zastosowanego do impregnacji i utrwalenia forniru przy wytwarzaniu produktu.

Charakterystyka sklejki:

1. W Federacji Rosyjskiej normy przewidują produkcję sklejki w następujących rozmiarach (w milimetrach): 1525x1525, 1220x2440, 2440x1220, 1250x2500, 2500x1250, 1500x3000, 3000x1500, 1525x3050 i 3050x1525. Grubość arkuszy sklejki może wynosić od 3 do 30 milimetrów.
2. Do produkcji sklejki, brzozy lub drewna iglastego (sosna, świerk, modrzew). Fornir jest sklejany prostopadle do ułożenia włókien drzewnych.
3. Każdemu rodzajowi produktu przypisane jest określone oznaczenie: FSF, FBA, FSF-TV, FB, FC, BS i BV.
4. Do szpachlowania nadają się następujące gatunki: FSF, FSF-TV, FC, FB i BS. Faktem jest, że produkty te charakteryzują się zwiększoną odpornością na wilgoć, co jest niezbędnym warunkiem wyboru materiału odpowiedniego do szpachlowania.
5. Sklejka jest również klasyfikowana według stopnia przetworzenia. Dostępne są odmiany laminowane i nielaminowane. Produkty polerowane z jednej strony są oznaczone jako Ш1. Szlifowanie dwustronne znajduje odzwierciedlenie w oznaczeniu Ш2. Jeśli płyta nie została w ogóle wypolerowana, jest oznaczona jako NS. Ze wszystkich wymienionych odmian najbardziej przydatna do szpachlowania jest sklejka laminowana i niepolerowana.

Putty goli

Konstrukcje ze sklejki są często używane do wyrównywania różnych rodzajów powierzchni podczas prac naprawczych. Montaż arkuszy sklejki odbywa się na podłodze, ścianach i suficie. Jednak bez dodatkowych procedur szwy między arkuszami od końca do końca nie wyglądają bardzo atrakcyjnie, a powierzchnia samego materiału nie wystarczy, aby położyć linoleum na wierzchu lub przykleić tapetę. Jest to kit, który pozwala stworzyć idealnie płaską powierzchnię i ukryć wady interpanelowe.

Wydaje się, że szpachlowanie jest oczywistym wyjściem. Jednak wielu mistrzów zastanawia się: czy można szpachlować sklejkę, ponieważ mówimy o drewnie? Faktem jest, że takie wątpliwości mają swoje podstawy, ponieważ wilgotność powoduje gnicie drewna, rozwój pleśni i grzybów, co stopniowo prowadzi do zniszczenia materiału.

Istnieje wyjście z sytuacji, w której do obróbki używana jest nie tylko pierwsza napotkana szpachla, ale specjalna - wykonana z uwzględnieniem cech drewna. Za pomocą takich kompozycji można wyeliminować wszystkie problemy związane z arkuszami sklejki, a jednocześnie nie uszkodzić materiału. Kit zawiera środki chroniące przed wilgocią, co umożliwia wytwarzanie mieszanin nawet na bazie wody. Ponadto, dzięki dodatkowi środka antyseptycznego, kit jest również w stanie wytrzymać rozwój grzybów i pleśni.

Odmiany mieszanin

Właściwy wybór składu szpachli jest ważny z wielu powodów. Wymagania dotyczące powierzchni przed tapetowaniem różnią się od wymagań przed malowaniem, ponieważ w tym drugim przypadku kompozycja powinna mieć delikatniejszy wpływ na powierzchnię. Ponadto należy wziąć pod uwagę wilgotność w pomieszczeniu i zmiany temperatury (na przykład kit cementowy nie toleruje nagłych zmian temperatury).

Kit są sprzedawane w jednym z dwóch stanów:

• sypki;
• w postaci gotowej (lepki roztwór).

Najczęściej do obróbki sklejki stosuje się suche kity. Takie kompozycje są wygodniejsze w transporcie, a ich konsystencję można regulować podczas ugniatania do pożądanego stopnia lepkości. Suche mieszanki pakowane są w worki o różnych pojemnościach.

Produkowane są również gotowe do użycia rozwiązania. Podstawą takich mieszanin są różnorodne dyspersje, a także polimery w postaci lateksu lub silikonu. Materiały polimerowe mają wiele znaczących zalet, które zostaną opisane bardziej szczegółowo poniżej. Główną zaletą gotowych preparatów jest właśnie ich pełna gotowość, ponieważ nie ma potrzeby czasu i pracy na przygotowanie mieszaniny. Wadą gotowych rozwiązań jest znacznie wyższy koszt w porównaniu z proszkami.

Odpowiadając na pytanie, jak szpachlować sklejkę, należy powiedzieć, że główne różnice między różnymi kitami są w materiale podstawowym.

Do szpachlowania sklejki można stosować mieszanki oparte na następujących składnikach:

• gips;
• polimery;
• cement;
• klej

Poniżej powiemy trochę więcej o różnych rodzajach szpachli:

1. Mieszanki gipsowe charakteryzują się prostotą ich składu i brakiem skurczu. Jednak szpachle tego typu nie są wystarczająco elastyczne, w wyniku czego istnieje ryzyko pękania w szwach z powodu niewystarczająco niezawodnego mocowania arkuszy sklejki. Wady kitu gipsowego można również przypisać dość wysokiemu kosztowi i częstemu małżeństwu.
2. Mieszanki cementowe charakteryzują się wystarczająco wysoką odpornością na wilgoć. Istotną wadą cementu jest jego tendencja do kurczenia się i brak elastyczności. Szczególnie wyraźnie wymienione negatywne cechy przejawiają się podczas upałów i gwałtownych spadków temperatury.
3. Szpachlówki na bazie polimerów są najbardziej odpowiednie do pracy z drewnem. Kompozycje polimerowe są wysoce odporne na wilgoć, dlatego też sklejkę poddawaną takim wypełniaczom można stosować nawet w wilgotnych pomieszczeniach. Polimery nie kurczą się, mają najwyższą elastyczność, odporność na wibracje i obciążenia mechaniczne. Wszystkie szpachlówki polimerowe są sprzedawane tylko w formie gotowej (pakowane w pojemniki o wadze od 3 do 20 kilogramów). Istnieją dwa rodzaje kompozycji polimerowych: na bazie akrylu (silikonu) i lateksu. Kit tej grupy są również podzielone według zakresu: do dekoracji wnętrz i obróbki fasad. Jedyną znaczącą wadą stosowania kompozycji polimerowych jest wysoki koszt ich nabycia.
4. Kit klejowy jest wynikiem domowej produkcji w domu. Taką kompozycję wytwarza się przez zmieszanie w określonej proporcji kleju PVA z posiekanym pyłem drzewnym. Związki klejowe charakteryzują się wysoką odpornością na wilgoć i elastycznością. Zaletą własnej produkcji jest możliwość doprowadzenia rozwiązania do pożądanej konsystencji. Ponadto koszt tej kompozycji jest znacznie niższy w porównaniu z produkcją kitów.

Impregnacja olejem suszącym lub PVA

Przed nałożeniem linoleum na sklejkę zaleca się wcześniej poprawienie właściwości bazy. Szpachlę sklejki pod linoleum wykonuje się przez impregnację materiału olejem lnianym lub PVA. Proces impregnacji wymaga pewnego czasu (zwykle kilku dni), ponieważ technologia zapewnia całkowite wyschnięcie wszystkich warstw impregnowanych kolejno jedna po drugiej. Ponadto suszenie nie jest w żaden sposób wymuszone i zachodzi w naturalnych warunkach.

Uwaga! PVA nakłada się na sklejkę bez wymuszonego przyspieszenia.

Kiedy sklejka jest nasycona PVA i wysuszona, jest to kolej antyseptyczna, której obróbka zapobiega rozwojowi grzybów i pleśni. Ponadto materiał jest pokryty lakierem akrylowym.

Inną opcją wzmocnienia sklejki przed szpachlowaniem i dalszym układaniem linoleum jest impregnowanie forniru rozgrzanym olejem suszącym. Za pomocą łaźni wodnej suszący olej jest podgrzewany do 50-60 stopni Celsjusza (w żadnym wypadku nie należy przekraczać temperatury). Podgrzany olej suszący nakłada się na powierzchnię materiału za pomocą wałka lub pędzla. Ponadto sklejka wysycha w temperaturze 200 stopni powyżej zera lub pod wpływem budowlanej suszarki do włosów. Procedura jest powtarzana raz za razem - dopóki sklejka zachowuje zdolność do wchłaniania schnącego oleju. Impregnację można zatrzymać, gdy tylko duże krople suszącego się oleju zaczną pozostawać na sklejce.

Uwaga! Podczas impregnacji należy zwrócić szczególną uwagę na końcowe odcinki arkuszy, ponieważ są to miejsca najbardziej narażone na wpływy zewnętrzne.

Zalewanie

Kiedy sklejka leży na podłodze, należy ją zagruntować. W przeciwieństwie do omówionych powyżej impregnatów, które mają na celu ochronę przed gniciem, podkład jest uważany za sposób na poprawę jakości szpachli. Faktem jest, że gruntowanie może poprawić jakość przyczepności powierzchni (przyczepność to zdolność przylegania do różnych materiałów). Ponadto podkład stanowi barierę ochronną przed zbyt głębokim wnikaniem kompozycji farb i lakierów w strukturę drewna.

Uwaga! Szpachlowanie jest dozwolone tylko po całkowitym wyschnięciu podkładu.

Podobnie jak w przypadku kitów, do gruntowania stosuje się specjalistyczne podkłady, zaprojektowane specjalnie do obróbki drewna. Cechą takich preparatów jest obecność w nich specjalnych składników, w tym środków antyseptycznych.

Tak więc, zanim szpachlówka zostanie sklejona, należy ją zagruntować. Wcześniej materiał jest czyszczony z kurzu, brudu, plam olejowych i innych zanieczyszczeń. Glebę można nakładać tylko na czystą naturalną okleinę.

Następnie na sklejkę nakłada się podkład, do którego można użyć pędzla lub wałka. Następnie pozwól powierzchni wyschnąć. Czas schnięcia zależy od wilgotności i temperatury pokojowej. Średnio wyschnięcie zajmie od 3 do 6 godzin.

Szpachlowanie

Szpachlę nakłada się na sklejkę zgodnie z tą samą zasadą, co na betonie lub cegle. Jako narzędzie potrzebujesz szpatułki, reguły i malki. Szczególną uwagę należy zwrócić na stawy (w tym celu stosuje się Fugenfüller). Normalna grubość warstwy szpachli wynosi 2-3 milimetry.

Jeśli drobne ziarna pozostaną na powłoce po zakończeniu szpachli, należy je usunąć papierem ściernym, gdy tylko powierzchnia wyschnie. Jednakże temu rozwojowi wydarzeń można zapobiec, jeśli roztwór zostanie uprzednio przesiany przez drobne sito lub nylon. Po całkowitym wyschnięciu powierzchni można przystąpić do dalszych prac wykończeniowych.

Szpachlowanie sklejką niewiele różni się od obróbki innych materiałów. Należy jednak pamiętać, że każde drewno jest wrażliwe na wilgoć i dlatego wymaga środków ochronnych, które opisaliśmy w naszym artykule.