W jakiej temperaturze ściany na ulicy iw domu tynkują bez ogrzewania?

Specjaliści zalecają, aby wszystkie prace wykończeniowe latem, przy dobrej pogodzie. Wynika to ze specyfiki nanoszenia, wiązania i suszenia nałożonych kompozycji - tynków, szpachli, innych mieszanek budowlanych.

Treść

• Funkcje i rodzaje tynków
• Temperatura do tynkowania
• Na ulicy
• W domu
• Specyfika pracy w ujemnej temperaturze
• Co zagraża nieprzestrzeganiu reżimu temperaturowego
• Tynk mrozoodporny: rodzaje
• Woda chlorowa
• Potaż
• Woda amoniakalna
• Nowoczesne materiały
• Przygotowanie ściany
• Jak suszyć tynk zimą
• Sposoby ocieplenia pomieszczeń do pracy w zimie

Ale nie zawsze można dokonywać napraw w ciepłym sezonie: czasami musisz pracować jesienią lub zimą, kiedy powietrze źle się nagrzewa i na zewnątrz jest zimno. Konieczne jest wcześniejsze zrozumienie, w jakiej temperaturze można tynkować i jaka jest specyfika naprawy wewnątrz i na zewnątrz.

Funkcje i rodzaje tynków

Prowadzone są prace tynkarskie w celu ochrony powierzchni przed uszkodzeniem, wypoziomowania, a także poprawy ich estetyki. Do tynkowania ścian, sufitów, różnych konstrukcji stosuje się różne rodzaje zapraw:

• cementowo-piaskowy - najpopularniejszy, niedrogi, łatwy do przygotowania własnymi rękami;
• cementowo-wapienny-piasek - po zamianie części cementu na wapno zyskują lekkość, plastyczność, jednak tracą nieco na sile;
• gips i wapno gipsowe - są stosowane w pomieszczeniach, nie są odpowiednie na ulicę, ponieważ nie wytrzymują ekstremalnych wilgotności i temperatur;
• akryl - dzięki obecności żywic akrylowych zyskuje zwiększoną odporność na wilgoć, doskonałą przyczepność do wszystkich podkładów budowlanych;
• silikon - odporny na wilgoć, trwały, niezawodny, paroprzepuszczalny, ale najdroższy;
• krzemian - kompozycje na bazie szkła potasowego o podwyższonej wytrzymałości, idealne do zastosowań zewnętrznych.

Wybierając tynk, bierze się pod uwagę wiele czynników - temperaturę otoczenia, warunki suszenia powłoki, metodę nakładania, wilgotność itp. Również do tynkowania powierzchni stosuje się różne dodatki do kompozycji, które nie tylko poprawiają ich właściwości techniczne, ale także rozszerzają reżim temperaturowy podczas nakładania.

Temperatura do tynkowania

Podczas wykonywania prac w zimie na ulicy lub w nieogrzewanym pomieszczeniu ważne jest ustalenie, w jakiej temperaturze można to zrobić, a kiedy lepiej odłożyć dekorację.

Na ulicy

Istnieją przepisy budowlane, które określają reżim temperaturowy nakładania tynku na elewacje budynków:

• powietrze powinno rozgrzać się do co najmniej + 8 stopni, chociaż niektóre mieszanki można nakładać w temperaturze +5 stopni (mówimy o czasie działania i okresie suszenia kompozycji);
• pod warunkiem, że do tynku zostaną dodane specjalne mrozoodporne dodatki, prace można wykonywać nawet w mrozie (konkretna minimalna temperatura jest zawsze podana na opakowaniu);
• temperatura samej mieszaniny również nie powinna być niższa niż +8 stopni, co jest szczególnie ważne w przypadku maszynowej metody tynkowania;
• w dniu nakładania tynku nie powinno być wiatru, a także żadnych opadów;
• ważne jest, aby rozmrażanie ścian nastąpiło już o więcej niż ½ grubości;
• jeśli nie jest możliwe spełnienie tych warunków, ściany lub inne konstrukcje uliczne można tymczasowo zaizolować.

Ponadto w okresie tynkowania należy upewnić się, że wilgotność powierzchni obiektu nie jest wyższa niż 8%. Osusz podstawę i usuń uformowany lód, który pomoże w nagrzewnicy lub suszarce do włosów w budynku. Korzystanie z tych narzędzi do przygotowania powierzchni może być nie tylko łatwiejsze, ale także bardziej niezawodne. „Staromodnym sposobem” nie powinno być zwilżanie ścian gorącą wodą: to niepotrzebnie zwilży podstawę, sprawi, że gotowa warstwa tynku będzie niestabilna, dlatego wkrótce stanie się warstwą.

W domu

Jeśli w pomieszczeniu nie ma ogrzewania, podczas prac wykończeniowych należy również przestrzegać szeregu ważnych warunków. Temperatura powietrza tutaj nie powinna spaść poniżej + 8 stopni w dniu nałożenia tynku i nie niższa niż + 5 ... + 8 stopni - podczas suszenia.

Należy pamiętać, że okres całkowitego wyschnięcia mieszanek cementowych wynosi do 14 dni, a kompozycje gipsowe i wapienne - 7-8 dni. Przynajmniej dwa razy dziennie przez ten okres należy przewietrzyć pomieszczenie, aby pozbyć się nadmiaru wilgoci. Mieszanki budowlane na bazie składników syntetycznych mogą nie wymagać wentylacji, co zawsze jest wskazane na opakowaniu.

Jeśli chodzi o temperaturę powierzchni ścian w nieogrzewanych pomieszczeniach, to na wysokości 50 cm od podłogi (w najzimniejszym punkcie) musi ona wynosić co najmniej + 8 stopni. Temperatura sufitu nie może być wyższa niż +30 stopni. Jeśli te warunki nie zostaną spełnione, do tynku dodaje się dodatki przeciwzamrożeniowe lub ogrzewa się pomieszczenie. Po podgrzaniu ścian do ½ ich grubości możesz rozpocząć tynkowanie.

Specyfika pracy w ujemnej temperaturze

Tynkowanie elewacji w temperaturach ujemnych odbywa się tylko przy użyciu mieszanin, w których wprowadza się specjalne chemikalia. Te ostatnie zapewniają niezawodne ustawienie kompozycji nawet na zimno, ponieważ prawie niemożliwe jest ogrzanie fasady, aby tynk zestalił się w normalnym trybie. Tylko w umiarkowanie niskiej temperaturze można zastosować potężne opalarki, aby ogrzać ścianę do + 18 ... + 20 stopni, a następnie nałożyć tynk.

Potrzeba dodatków wynika z faktu, że zwykła zaprawa na zimno nie wysycha, ale zamarza. W rezultacie po ogrzaniu warstwa tynku zaczyna opadać na kawałki. Jeśli modyfikatory zostaną wprowadzone do masy, nie traci ona swoich właściwości i zachowuje plastyczność aż do całkowitego utwardzenia. Ważne jest, aby pamiętać, że stoki i inne obszary, które są najbardziej dotknięte niekorzystnymi czynnikami, nie mogą być otynkowane w niskich temperaturach. Prace te będą musiały zostać do wiosny, ponieważ zimą nie utworzy się tutaj niezawodna warstwa tynku.

Co zagraża nieprzestrzeganiu reżimu temperaturowego

Przy krótkotrwałym odchyleniu od reżimu temperatury lub jego przekroczeniu do nieznacznych granic otynkowane ściany zwykle tracą idealną równość, ponieważ powłoka staje się falista. Często ściany trochę się „unoszą” - wykończenie jest zdeformowane i ślizga się pod własnym ciężarem.

Jeśli odchylenia technologiczne byłyby poważniejsze, może to spowodować wiele innych problemów:

• pojawienie się sieci pęknięć lub bardzo głębokich pęknięć;
• utrata przyczepności tynku do podstawy;
• zawalenie się całej warstwy mieszanki budowlanej.

Tynk mrozoodporny: rodzaje

Aby zwiększyć odporność na mróz, do tynku wprowadza się specjalne dodatki, które mogą być wykonane w domu lub gotowe. Najczęściej używają wody chloru, potażu, wody amoniaku, rzadziej - chlorku potasu, chlorku sodu. Dwa ostatnie dodatki nie są tak popularne, ponieważ po wystąpieniu ciepła mogą powodować wykwit na powierzchni roztworu.

Woda chlorowa

Jeśli zaczniesz budować mieszaninę nie na zwykłej, ale na wodzie z chlorem, możesz pracować z nią do –25 stopni poniżej zera. Standardowo stosują taką kompozycję, nie dbając szczególnie o technologię, a jedynie monitorując grubość warstwy (nie powinna być zbyt duża). Aby przygotować produkt, woda jest podgrzewana do +35 stopni, wprowadza się 1,5 kg wybielacza na każde 10 litrów płynu, dobrze wymieszać. Po rozpuszczeniu kompozycja wapna jest usuwana pod pokrywką na 1,5 godziny, a następnie używana w razie potrzeby. Na takiej wodzie przygotowuje się cement i inne tynki do wykańczania drewna, betonu i cegły. Pracuj z wybielaczem tylko w rękawiczkach, odzieży ochronnej i respiratorze!

Potaż

Potaż (węglan potasu) jest idealny do przygotowania tynku, który służy do obróbki wzmocnionych konstrukcji. Wynika to z braku ryzyka uszkodzenia korozyjnego po dodaniu tej substancji. Potaż pozwala nadać roztworowi właściwości ochronne, zwiększyć odporność na opady, ekstremalne temperatury i inne niekorzystne czynniki.

Zaprawa potażowa jest szeroko stosowana do rozcieńczania zapraw cementowych, glinianych, wapiennych, przy czym dozwolone jest stosowanie cementu najniższych klas. Jeżeli temperatura otoczenia nie jest niższa niż –5 stopni, wprowadza się 1% suchego potażu całkowitej masy. W niższych temperaturach dodaj około 1,5–2% substancji. Zaprawę cementową z piaskiem przygotowuje się w stosunku 1: 3, po czym rozcieńcza się ją wodą i dodaje wodny roztwór już zmierzonego potażu.

Woda amoniakalna

Ten domowy dodatek ma również wysoką wydajność i jest w stanie zoptymalizować właściwości tynku w zimie. Woda amoniakowa pozwala pracować z roztworami nawet przy –30 stopniach, chociaż takie warunki będą wyjątkowo niekorzystne nawet dla samego mistrza.

Ten dodatek nadaje się tylko do pracy z cementem i mieszankami cementowo-wapiennymi i jest całkowicie nieodpowiedni do rozcieńczania kompozycji gipsem, gliną. Woda amoniakowa jest dodawana do gotowego tynku, a jej stężenie w roztworze powinno wynosić 6%. Aby to zrobić, weź 25% przemysłową kompozycję w objętości 1 litra, dodaj 3,16 litra wody o temperaturze nieprzekraczającej 5 stopni (w wyższej temperaturze amoniak zacznie parować). Jeśli początkowa kompozycja amoniaku ma stężenie 15%, wówczas na 1 litr potrzeba 1,5 litra wody.

Podczas dodawania wody amoniakowej należy zmierzyć temperaturę tynku i porównać z temperaturą otoczenia. Jeśli na zewnątrz jest –15 stopni, roztwór powinien mieć temperaturę około + 2 ... + 3 stopnie. Przy temperaturze –25 ... –30 stopni na zewnątrz potrzebny jest cieplejszy tynk (około +5 stopni).

Nowoczesne materiały

Teraz w sklepach budowlanych pojawiły się gotowe dodatki na bazie składników syntetycznych, które umożliwiają tynkowanie w temperaturach do –50 stopni. Nadają mieszance trwałość, wytrzymałość, wodoodporność, elastyczność, przyspieszają jej schnięcie. Takie substancje nie powodują wykwitów, co korzystnie wypada w przypadku niektórych domowych dodatków. Takie narzędzia mają również minus: oparte na nich tynki wyróżniają się dużą wagą (prawie 1,5 razy cięższą niż standardowe).

W sprzedaży można znaleźć zarówno suche dodatki, jak i tynki ze składnikami odpornymi na mróz, które zostały już wprowadzone do ich składu. Najpopularniejsze marki to:

• BERGAUF;
• VETONIT;
• HENKEL;
• „Remiks”.

Przygotowanie ściany

Obiekt, na którym planowane jest tynkowanie w zimnych porach roku, musi być starannie przygotowany do pracy.Trwałość warstwy tynku będzie bezpośrednio zależeć od jakości preparatu. Ściany są oczyszczane z lodu i śniegu, głównie mechanicznie (nie używaj wrzącej wody, która wtedy sama stanie się lodem). Również resztki zaprawy murarskiej, wykwity i plamy tłuszczu są usuwane z powierzchni.

Szwy i pęknięcia są wypełniane oddzielnie zaprawą, na elewacjach wykonuje się wycięcia w celu zwiększenia przyczepności. Ściany są zagruntowane, pozostawione do wyschnięcia, a dopiero potem zaczynają działać.

Jak suszyć tynk zimą

Ponieważ roztwory gipsu mają inny skład, wymagają różnych warunków suszenia. Na przykład mieszanki budowlane z wapnem potrzebują dwutlenku węgla z powietrza: jest to jedyny sposób, aby pozostały mocne po wysuszeniu. Dlatego przy wymuszonym przyspieszeniu procesu warstwa tynku nie okaże się mocna i niezawodna. Regularnie wentyluj pomieszczenie przez 1,5-2 tygodnie, aby zapewnić wystarczający przepływ powietrza.

Jeśli mówimy o zaprawie gipsowej, należy ją również suszyć przy codziennym wietrzeniu, ale bez przeciągów. Na przykład zimą możesz pozostawić tylko niewielką szczelinę w oknie, aby umożliwić odświeżenie powietrza. Tynki cementowe schną do 2 tygodni i nie wymagają wentylacji, ale potrzebują wystarczającej wilgotności (50-60%).

Sposoby ocieplenia pomieszczeń do pracy w zimie

Aby utrzymać wymaganą temperaturę w pomieszczeniu (około + 8 stopni i więcej), można zastosować różne opcje ogrzewania. Jeśli centralne ogrzewanie lub ogrzewanie za pomocą pieca nie jest dostępne, należy użyć nagrzewnic powietrza, nagrzewnic powietrza. Takie urządzenia tworzą korzystny mikroklimat nawet w dużych pomieszczeniach. Tlenek węgla, który pojawia się podczas pracy grzejników, jest odprowadzany przez rurkę.

„Tymczasowe ogrzewanie” zapewni korzystne warunki do suszenia warstwy tynku w zimie. Dysponując takim sprzętem, nie trzeba czekać na nadejście lata, ponieważ wszystkie naprawy można wykonać w wolnym czasie od innych czynności.