Czy można malować na lakierze i która farba jest lepsza?

Każda osoba wcześniej czy później stanie przed koniecznością naprawy. Obecnie na rynku budowlanym istnieje wiele narzędzi i materiałów, które pomogą samodzielnie zaktualizować wnętrze lub zewnętrz. Jednym ze sposobów jest pomalowanie wnętrza powierzchni drewnianych - ram okiennych, drzwi, podłóg, a nawet ścian.

Treść

• Cechy i wady suszenia oleju
• Wybór farby i narzędzi
• Przygotowanie powierzchni
• Zalecenia dotyczące barwienia

Wielu nie myśli poważnie o rozwiązaniu tego problemu, więc kupują pierwszą napotkaną farbę (czyli tanią) i przystępują do pracy bez uprzedniego przygotowania powierzchni, co staje się głównym błędem.

Jeśli mówimy o nieporęcznym procesie za pomocą wałka, którego wynik jest widoczny na każdym ogrodzeniu, wówczas kierunek jest prawidłowo wybrany. Ale w centrum wszelkich wysokiej jakości operacji wykończeniowych leży dbałość o szczegóły, o którą należy wcześniej zadbać. W przeciwnym razie możesz nie tylko zmarnować czas, wysiłek i pieniądze, ale także całkowicie zepsuć zapasy i sam drewniany przedmiot.

Dlatego ważne jest, aby wziąć pod uwagę niuanse. Na przykład, co zrobić, jeśli drewniana powierzchnia została już pokryta roztworem koloryzującym lub utwardzającym: lakier, farba, impregnacja lub olej suszący? Ta ostatnia kompozycja jest trudniejsza niż reszta, dlatego przede wszystkim musisz zrozumieć: jak i jak malować suszący olej, wcześniej nakładany na powierzchnię drewnianego materiału?

Aby odpowiedzieć na to pytanie, należy nieco bliżej zapoznać się z takim archaizmem budowlanym jak suszący się olej i zrozumieć, dlaczego jego stosowanie w dzisiejszych czasach powoduje tak gorącą debatę, zarówno w środowisku zawodowym, jak i w kręgach amatorskich?

Cechy i wady suszenia oleju

Olej suszący to płyn błonotwórczy składający się z osadów oleju roślinnego (siemienia lnianego, konopi, słonecznika, morwy itp.), Który jest przetwarzany w specjalny sposób (przegrzanie lub utlenienie). Rozpuszczalniki i desykanty w kompozycji odnoszą się do farb olejnych, lakierów, podkładów i szpachli. Innymi słowy, olej suszący jako mieszankę wykończeniową można stosować jako dowolny materiał smarujący lub koloryzujący.

W czasach radzieckich olej na bazie oleju suszącego był prawie jedynym dostępnym środkiem do malowania powierzchni. Zastosowano go dosłownie do wszystkiego: podłogi, ścian, sufitu, drzwi, okien, a nawet mebli. Usuwając zniszczone tapety warstwa po warstwie, stare płytki w łazience lub zużyty linoleum z dużym prawdopodobieństwem, możesz potknąć się na rozmnożonej powierzchni. Wcześniej ani jedna naprawa nie była kompletna bez niej.

Wraz z pojawieniem się nowych mieszanek farb i lakierów na półkach sklepów budowlanych, olej suszący został użyty tylko do szpachli, aby nadać porowatej strukturze integralność materiału i chronić go przed wilgocią. Ze względu na lepki skład oleju suszącego ma dobrą zdolność napełniania, co znacznie zmniejsza jego zużycie. Kolejnym obszarem jego zastosowania jest malowanie powierzchni metalowych oraz ścian i sufitów w pomieszczeniach biurowych (toaleta, szatnia, kuchnia przemysłowa), gdzie znajdują się okapy. Ponadto zagruntował powierzchnie betonowe i odnowił drewno w pracach zewnętrznych.

Pomimo wszystkich swoich zalet olej suszący ma wiele znaczących wad, które są dobrze znane tym, którzy przynajmniej raz próbowali nałożyć na niego kolejną substancję do malowania i lakierowania bez wstępnej obróbki. Wśród oczywistych minusów należy zauważyć:

• niska przyczepność (przyczepność) w stosunku do innych barwników, dzięki czemu nawet najdroższa farba „złuszcza się” po krótkim czasie;
• silny zapach, który ani w trakcie, ani po nim nigdy nie znika całkowicie, a w pomieszczeniu powstaje nieświeża, nieprzyjemna atmosfera;
• powolne suszenie, od kilku godzin do kilku tygodni, w zależności od rodzaju i składu (najszybszy jest naturalny, a dłuższy syntetyczny);
• zagrożenie pożarem i wybuchem z powodu obecności łatwopalnych rozpuszczalników;
• niedogodność użytkowania, ponieważ musisz pracować z nim tylko w ciepłym pomieszczeniu (powyżej 20 stopni), podgrzewając mieszaninę;
• kruchość.

Muszę powiedzieć, że wszystkie powyższe negatywne aspekty są najbardziej charakterystyczne dla taniego, schnącego oleju o niskiej jakości. Dobry zasięg obejmuje je tylko częściowo.

Wydaje się, że po prostu niemożliwe jest ponowne pomalowanie powierzchni nasiąkniętej olejem. Ale sytuacja nie jest tak żałosna, jak się wydaje na pierwszy rzut oka. Najważniejsze jest, aby wybrać odpowiednie narzędzia i pomalować.

Wybór farby i narzędzi

Podczas pracy z materiałem rozmnożonym wybór odpowiedniej farby ma ogromne znaczenie. Ten, który próbował nałożyć farbę na suszący się olej, niezmiennie zauważył: świeżo nałożona powłoka „pęcherzyków” podczas wysychania, a otwarte bąbelki mają żółtą żywiczną zawartość i charakterystyczny zapach suszącego się oleju.

Niemniej jednak istnieje kilka rodzajów substancji barwiących i materiałów wykończeniowych, z którymi radzę sobie z trudnym olejem do schnięcia. Należą do nich:

• farba olejna;
• farba alkidowa;
• akrylowa farba olejna;
• szkliwo pentafalowe (lub w inny sposób nazywane PF-115);
• lakier nitrocelulozowy (lub w inny sposób nazywany NTs-132);
• płynna tapeta na bazie oleju;
• papier lub folia samoprzylepna.

Każda z tych opcji jest idealna do malowania nie tylko drewna, ale także powierzchni betonowych i metalowych. Nie możesz próbować malować suszącego się oleju szybkoschnącą emalią nitro lub farbą na bazie wody: nasza przebiegłość impregnacji na bazie oleju po prostu „naciska” warstwę farby. Aby użyć farby dyspersyjnej i farby na bazie wody, powierzchnię należy dokładnie umyć i oczyścić, usuwając film z suszącego się oleju. W takim przypadku 2-3 warstwy farby na bazie wody pokryją powierzchnię, ale w przeciwieństwie do innych preparatów, nie impregnuj jej.

Do standardowego zestawu narzędzi kupowanych jest kilka nowych urządzeń:

• wałek lub szczotka;
• pistolet natryskowy lub pistolet natryskowy;
• taca do mieszania farby;
• wiadro wody z mydłem;
• czyste szmaty;
• sztywna szczotka lub papier ścierny;
• metalowa szpachelka;
• maszyna taśmowa lub cykl ręczny;
• kompozycja dezynfekująca (antyseptyczna, trudnopalna, aceton, ksylen, rozpuszczalnik);
• twardy kit na drewnie lub tynk na betonie;
• podkład;
• rękawiczki i respirator.

Do wklejenia folii samoprzylepnej potrzebujesz:

• nóż biurowy;
• proszek lub talk;
• woda z roztworem myjącym;
• sucha szmata;
• szpilka lub igła.

Wszystko, czego potrzebujesz na wyciągnięcie ręki. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby zacząć.

Przygotowanie powierzchni

Znaczenie wstępnej obróbki pro-proliferowanej powierzchni zostało wspomniane więcej niż jeden raz. Tylko krótkowzroczny amator, któremu nie jest przykro z powodu zmarnowanych wysiłków i funduszy na materiały, może pominąć etapy przygotowawcze. Oszczędny właściciel woli zrobić wszystko raz, ale dokładnie i dobrze.

Oto sekwencja, w której musisz wykonać prace przetwarzania:

1. Do czyszczenia powierzchni z zanieczyszczeń mechanicznych: śladów starej farby lub szpachli, rdzy, wapna, plam tłuszczu, sadzy i kurzu.W zależności od rodzaju materiału (drewno, beton, metal) musisz to zrobić za pomocą metalowej szpatułki lub szczotki z twardym włosiem. Umyć wodą z mydłem. Pozostawić do wyschnięcia.
2. Piasek lub, jeśli to możliwe, struganie warstwy wierzchniej (ta ostatnia dotyczy tylko drewna) za pomocą gruboziarnistego papieru ściernego, cyklu ręcznego lub jeszcze lepiej maszyny z taśmą pętelkową. Umyć wodą. Pozostawić do wyschnięcia.
3. Uszczelnij wszystkie wióry i pęknięcia za pomocą gipsu lub szpachli. Piasek drobnym papierem ściernym. Przecierać wilgotną szmatką.
4. Podkład Pozostawić do wyschnięcia. Szlifowanie Przecierać wilgotną szmatką. Poczekaj na całkowite wyschnięcie.
5. Zastosuj środek dezynfekujący, nie później niż 6 godzin po poprzednim etapie. Pozostawić do wyschnięcia.

Te starannie wykonane etapy znacznie ułatwią nakładanie farby i zapobiegną jej deformacji przez cały cykl życia.

Zalecenia dotyczące barwienia

Teraz, gdy negatywne właściwości olejków suszących są zminimalizowane do maksimum, nadszedł czas, aby rozpocząć procedurę malowania lub wklejania powierzchni.

Malowanie odbywa się w kilku etapach w temperaturze od –30 do +40 stopni i wilgotności względnej nieprzekraczającej 80%:

1. Na początek warstwa paska ze szczotką służy do malowania trudno dostępnych miejsc, spoin, krawędzi końcowych.
2. Roztwór malarski nakłada się jedną warstwę ruchami pionowymi, od lewej do prawej lub od ściany najdalej do drzwi za pomocą wałka, pędzla lub pistoletu natryskowego (w odległości 20-30 cm). Dozwolone jest również zanurzenie obiektu w masie farby. Oczekiwany jest czas całkowitego wyschnięcia.
3. Powierzchnie metalowe są malowane 2-3 warstwami i suszone do 3 godzin, cementowo-piaskowe, azbestowo-cementowe i betonowe należy malować 3 warstwami, a drewniane - 1-2.
4. Opłucz wysuszoną powierzchnię gorącą wodą (bez dodatku sody lub detergentu), aby usunąć plamy. Wytrzyj ponownie przed użyciem.
5. Pozbądź się uporczywego zapachu niektórych rodzajów farb (powiedzmy olej), możesz umieścić 2-3 puszki słonej wody lub startego czosnku na talerzu obok poplamionego miejsca lub w pomieszczeniu.

Bardzo ważne jest, aby poczekać, aż każda poprzednia warstwa farby całkowicie wyschnie, przed nałożeniem kolejnej. Końcowy czas schnięcia gotowej powłoki w temperaturze +20 stopni wynosi co najmniej 24 godziny.

Sprawdź, czy powierzchnia wyschła, czy nie, być może tradycyjną metodą - kładąc palec w miejscu malowania. W razie potrzeby należy się spodziewać dłuższego okresu.

Przekształcanie pro-proliferowanej powierzchni nie jest łatwym zadaniem. Ale dzięki umiejętnemu podejściu i właściwemu doborowi niezbędnych narzędzi i materiałów wykończeniowych możesz ożywić wnętrze i nadać mu nowy, bardziej atrakcyjny wygląd, który zadowoli jego starannego właściciela przez długi czas w ciągu zaledwie kilku dni.