Funkcje, cechy i zasady stosowania żywicy epoksydowej marki ED-20

Żywice epoksydowe - uniwersalny materiał oligomeryczny stosowany do produkcji związków, kompozytów, a także do wylewania różnych powierzchni oraz do produkcji kleju, szczeliwa. Ze względu na unikalne połączenie korzystnych właściwości epoksyd jest przydatny zarówno w przemyśle, jak i na co dzień. Spośród całej gamy produktów wyróżnia się żywica epoksydowa ED-20 - niedrogi produkt wysokiej jakości.

Treść

• Właściwości żywicy ED-20 i zastosowanie
• Parametry techniczne
• Analogi materiału
• ED-8
• ED-16
• ED-22
• E-40
• Instrukcja użytkowania ED-20
• Przygotowanie żywicy
• Zastosowanie plastyfikatora
• Plastyfikator DBF
• Plastyfikatory DEG 1 i TEG 1
• Zastosowanie utwardzacza
• PEPA, THETA i DETA
• ETAL 45M
• Żywotność żywicy epoksydowej
• Różna jakość klejenia
• Pakowanie, przechowywanie i transport
• Bezpieczeństwo ED-20

Właściwości żywicy ED-20 i zastosowanie

Żywica epoksydowo-dianowa ED-20 jest przezroczystą lepką cieczą o żółtym, brązowawym kolorze bez zanieczyszczeń mechanicznych, wtrąceń. Jest topliwym produktem reaktywnym na bazie difenylolopropanu i epichlorohydryny. Producent żywicy tej marki - FKP Plant je. Sverdlova, produkuje również wiele innych firm. Średni udział masowy grup epoksydowych w żywicy wynosi 20%, stąd oznaczenie materiału.

ED-20 łączy się z różnymi utwardzaczami, w niektórych przypadkach konieczne jest dodanie plastyfikatorów (w celu zmniejszenia sztywności gotowego produktu). Utwardzanie jest możliwe na zimno i na gorąco (w temperaturze pokojowej lub podwyższonej), proces ten nie wymaga prasowania i urządzeń termicznych. Właściwości ED-20 są następujące:

• wysoka gęstość, porowatość gotowego produktu;
• doskonała twardość, odporność na uszkodzenia mechaniczne, agresywne środowisko, wilgoć;
• odporność na ciepło;
• zdolności dielektryczne i antykorozyjne;
• dobra przyczepność do plastiku, metalu, szkła, ceramiki, drewna, kevlaru, włókna węglowego i wielu innych materiałów;
• łatwość w pracy;
• niski skurcz, niski ciężar właściwy.

Epoksyd jest szeroko stosowany w różnych sektorach gospodarki. Służy do naprawy sprzętu elektrycznego, komputerów, elektroniki, części i kadłubów jachtów, łodzi, łodzi, do produkcji mebli - stołów, krzeseł.

Za pomocą ED-20 tworzą piękne blaty, galanterię i produkty łazienkowe. Materiał dobrze nadaje się do budownictwa, inżynierii mechanicznej, przemysłu lotniczego, produkcji instrumentów. Jego zastosowanie do pokrywania ścian, tworzenia masywnych podłóg pomaga w najbardziej odważnych decyzjach projektowych.

ED-20 jest częścią różnych farb i lakierów - podkładów, lakierów impregnujących, emalii, mieszanek do zalewania. Na bazie żywicy epoksydowej wykonaj wzmocnione tworzywo sztuczne, włókno szklane, włókno szklane.

Parametry techniczne

Czas żelowania epoksydem wynosi 8 godzin, a pełny okres utwardzania wynosi 24 godziny. W opisie najwyższego gatunku materiału wskazane są następujące specyfikacje techniczne:

• gęstość podczas utwardzania na zimno - 1110–1230 kg m3, przy utwardzaniu na gorąco - 1200–1270;
• ułamek masowy jonów chloru - 0,001%, zmydlony chlor - 0,3%;
• udział masowy grup hydroksylowych - 1,7%, substancji lotnych - 0,2%;
• lepkość dynamiczna - 13–20 PA / s;
• reżim temperaturowy zmiękczania - do 60 stopni.

Analogi materiału

Zgodnie ze składowymi składnikami, właściwościami i zastosowaniami istnieje wiele podobnych żywic epoksydowych z grup ED, TEG, KDA. W razie potrzeby mogą zastąpić ED-20. Poniżej znajdują się najbardziej znane żywice.

ED-8

Epoksyd ED-8 jest produkowany zgodnie z GOST 10587-84. Jest to rozpuszczalny topliwy oligomeryczny produkt tych samych substancji, co ED-20 (difenylolopropan i epichlorohydryna). Żywica jest szeroko stosowana w lotnictwie, przemyśle stoczniowym, inżynierii, w produkcji farb i lakierów, na placu budowy, w naprawach sprzętu i elektroniki. Epoksyd służy również jako składnik spajający wzmocnionego tworzywa sztucznego.

Według parametrów fizykochemicznych ED-8 również niewiele różni się od ED-20. Zawartość jonów chloru i zmydlonego chloru jest podobna, ale w masie nie znaleziono grup hydroksylowych. Lepkość i temperatura mięknienia są takie same. Główną różnicą jest udział masowy grup epoksydowych (8%) i czas żelowania (3 godziny).

ED-16

Żywica epoksydowa ED-16 ma te same właściwości i zastosowania, ale zawiera inną liczbę grup epoksydowych - około 16%. Lepkość produktu jest mniejsza niż lepkości ED-20, dlatego żelowanie następuje szybciej (około 4 godzin). Narzędzie charakteryzuje się wysoką wytrzymałością połączenia klejowego, ale ma większą ilość chloru.

ED-22

Kolejna epoksydowa na bazie epichlorohydryny i difenylolopropanu, proporcja grup epoksydowych wynosi 22%. Żywica ED-22 wśród cech ma dłuższy czas żelowania wynoszący 18 godzin, z lepkością dynamiczną 8-12 PA / sekundę.

E-40

Technologia produkcji żywicy epoksydowej E-40 różni się nieco od stworzenia materiałów marki ED. Produkt otrzymuje się przez kondensację epichlorohydryny i difenylolopropanu w środowisku alkalicznym z dodatkiem rozpuszczalnika toluenowego. Narzędzie można doprowadzić do stanu nietopienia za pomocą utwardzaczy - kwasów polikarboksylowych, ich bezwodników, poliamin.

Zakres materiału obejmuje przygotowanie emalii o wysokich właściwościach ochronnych, a także tworzenie lakierów i szpachli. Ponadto E-40 działa jako półprodukt do produkcji innych żywic epoksydowych, klejów i mieszanek do nalewania. Żywica ma wysoką plastyczność, odporność na wilgoć, w postaci spolimeryzowanej nie reaguje na działanie średnio agresywnych kwasów, zasad.

Instrukcja użytkowania ED-20

Wynik zmieszania żywicy i utwardzacza będzie w dużym stopniu zależeć od ich proporcji, warunków środowiskowych, jakości przygotowania pojemników i szeregu indywidualnych czynników. Instrukcje użycia nie zawsze są krok po kroku, zwykle wskazują tylko dokładny stosunek składników i podstawowe wymagania dotyczące procesu polimeryzacji. Zaleca się, aby najpierw kupić utwardzacz w płynie określony przez producenta (jeśli nie jest zawarty w zestawie) i wymieszać go z żywicą w możliwie najniższych dawkach. Pozwoli ci to zobaczyć wynik i wyciągnąć wnioski na temat właściwych proporcji.

Mieszanie żywicy w małych objętościach nie jest trudne. W tym celu technologia utwardzania na zimno jest idealna, gdy wszystkie prace są wykonywane w temperaturze pokojowej. Przed zmieszaniem epoksydu w dużej objętości konieczne będzie przygotowanie naczyń do podgrzania żywicy, ponieważ stosuje się metodę utwardzania na gorąco. Żywica epoksydowa jest podgrzewana w łaźni wodnej do temperatury 50–55 stopni, po czym dalsze prace są wykonywane w trybie przyspieszonym.

Ważne jest, aby wziąć pod uwagę, że po dodaniu utwardzacza reakcja polimeryzacji jest nieodwracalna, nie można jej zatrzymać, istnieje możliwość spowolnienia tylko przez obniżenie temperatury otoczenia. Nieprawidłowo wykonane czynności doprowadzą do zepsucia części żywicy epoksydowej, dlatego wszystkie obliczenia należy wykonać z wyprzedzeniem.

Przygotowanie żywicy

Do utwardzania na zimno nie jest wymagane specjalne przygotowanie materiału. W przypadku metody na gorąco i przyspieszenia impregnacji (zalewania) zaleca się podgrzanie odmierzonej porcji produktu. Aby to zrobić, zainstaluj łaźnię wodną, ​​umieść na niej pojemnik z żywicą epoksydową. Ważne jest, aby upewnić się, że ani kropla wody nie przedostanie się do masy, to ją zniszczy.Ponadto nie można przegrzać materiału, reakcja zajdzie zbyt szybko, a doprowadzenie do wrzenia doprowadzi żywicę do ruiny. Optymalne będzie ogrzewanie do 55 stopni lub mniej. Możesz całkowicie opuścić pojemnik z materiałem w naczyniach z gorącą wodą, odstawić bez wrzenia. Okresowo mieszaj mieszaninę, aby uzyskać równomierne ogrzewanie.

Po przechowywaniu lub przekroczeniu, żywica epoksydowa może krystalizować. Musisz upewnić się, że nie ma kryształów, zmętnienia, w przeciwnym razie zostanie podgrzany do +40 stopni z energicznym mieszaniem. Pomoże to przywrócić przezroczystość materiału.

Zastosowanie plastyfikatora

Dodanie wielu składników pomoże uplastycznić żywicę epoksydową. Dlaczego jest to potrzebne? Jeśli produkt w przyszłości musi wytrzymać duże wstrząsy lub inne obciążenia mechaniczne, siłę zrywającą za pomocą dźwigni, należy zwiększyć jego elastyczność. Dodanie specjalnych plastyfikatorów pozwala częściowo zgasić takie obciążenia. Zaleca się również ich wprowadzenie w celu zwiększenia elastyczności połączeń, jeśli do klejenia i zalewania stosuje się żywicę epoksydową.

Plastyfikator DBF

Ftalan dibutylu, czyli DBP, jest najpopularniejszym plastyfikatorem epoksydowym, jest dodawany w małych ilościach - do 2–5% całkowitej objętości. Narzędzie jest w stanie chronić produkty przed pękaniem podczas mrozu, wstrząsu. DBP jest szczególnie wskazany przy stosowaniu utwardzaczy PEPA i TETA. Jeśli stosowany jest utwardzacz Etal 45M, dodanie plastyfikatora nie jest wymagane. Wadę DBP można nazwać złożonym związkiem z żywicą, dlatego konieczne jest długie mieszanie z ogrzewaniem.

Plastyfikatory DEG 1 i TEG 1

Glikol dietylenowy lub DEG 1 sam w sobie jest żywicą epoksydową i nadaje się do rozcieńczania masy jako plastyfikator. Stężenie robocze dla ED-20 wynosi 3–10% - im więcej funduszy zostanie dodanych, tym bardziej żywica będzie przypominać gumę. DEG-1 łatwo łączy się z żywicą epoksydową, jest znacznie łatwiejszy w użyciu, jeśli bezbarwne nie jest ważne. Ze względu na pomarańczowy odcień ten plastyfikator nie jest odpowiedni w każdym przypadku.

TEG 1 pod względem właściwości i zastosowania jest podobny do DEG 1, ale ma nieco bardziej lepką konsystencję, ma brązowy lub żółty kolor. Główna różnica w składzie polega na tym, że zamiast glikolu dietylenowego TEG 1 zawiera glikol trietylenowy.

Zastosowanie utwardzacza

Utwardzacz jest pełnoprawnym uczestnikiem reakcji chemicznej polimeryzacji żywicy epoksydowej. Wprowadza się go do masy po dodaniu plastyfikatorów. Aby zmniejszyć ryzyko wrzenia żywicy epoksydowej, jej temperatura w czasie mieszania z utwardzaczem nie powinna przekraczać 30–40 stopni.

Zwykle wprowadza się 1 część utwardzacza na 10 części żywicy, ale proporcje będą zależeć od potrzeb, takich jak gotowy produkt. W niektórych przypadkach wystarczający jest stosunek 20: 1, a czasami wręcz przeciwnie, wymagany jest 5: 1. Utwardzacz dodaje się do masy bardzo powoli, ponieważ rozpoczęcie reakcji termicznej może spowodować przegrzanie i uszkodzenie żywicy. Szybki wlew zwykle powoduje proces podobny do lawinowego, gdy masa się przegrzewa i natychmiast zamarza. Zbyt dużo utwardzacza i wysoka początkowa temperatura żywicy epoksydowej może prowadzić do takich samych konsekwencji.

PEPA, THETA i DETA

Polietylenopoliamina lub PEPA jest niedrogim i bardzo popularnym utwardzaczem, działa w temperaturze pokojowej lub niskiej, nie wymaga podgrzewania początkowej masy. PEPA nie zmniejsza swoich właściwości nawet przy wysokiej wilgotności. Ma żółty, brązowy kolor, czasem trochę zielonkawy, oparty na nim - etylenoaminach. Optymalna ilość do dodania do żywicy epoksydowej wynosi 13,7%, ważne jest, aby wprowadzić zakres 10-15%.

TETA trietylenotetramina jest kolejnym znanym tradycyjnym utwardzaczem, który pozwala na przygotowanie żywicy w temperaturach + 15 ... + 25 stopni.Wady obejmują ostry zapach, toksyczność substancji. Wymaga ścisłych proporcji (w przypadku PEPA nie jest to tak ważne).

Utwardzacz DETA należy do tej samej grupy substancji do zimnej polimeryzacji żywic epoksydowych. Charakterystyczną cechą jest pochłanianie wilgoci i węgla z powietrza, dlatego należy je przechowywać szczelnie zamknięte. Narzędzie utwardza ​​żywicę w 1,5 godziny.

ETAL 45M

Ten uniwersalny utwardzacz ma „z góry określoną plastyczność”, dlatego nie wymaga wprowadzania plastyfikatorów. Jego konsystencja jest zbliżona do samej żywicy ED-20, mieszanie będzie łatwe. Reakcja temperaturowa po dodaniu Etal 45M jest mniej gwałtowna, ponadto nie jest toksyczna, nie powoduje alergii, bez nieprzyjemnego zapachu.

Żywotność żywicy epoksydowej

Czas życia to okres, w którym ciekły lub lepki stan masy pozostaje po wprowadzeniu utwardzacza. W tym okresie nadaje się do użycia żywica epoksydowa. Różne żywice mają różną żywotność, a także utwardzacze. Zwykle liczba ta wynosi 30–60 minut.

Po dodaniu PEPA do ED-20 żywotność wynosi 30–50 minut i zależy od temperatury i ilości utwardzacza. Pełna polimeryzacja trwa od 24 godzin do kilku dni. W przypadku Etal 45M żywotność jest 3 razy większa, a pełna polimeryzacja jest taka sama, co jest dogodne dla mistrza.

Różna jakość klejenia

Jakość żywicy epoksydowej może się różnić w zależności od marki utwardzacza, plastyfikatora. Im droższe i skuteczniejsze dodatki są stosowane, tym bardziej gotowy produkt spełni wymagania. Dlatego nie oszczędzaj i kupuj najtańsze wypełniacze.

Pakowanie, przechowywanie i transport

Żywica epoksydowa jest pakowana w pojemniki o masie 50–220 kg (beczki), a także w puszki, pojemniki plastikowe o masie 0,5 kg lub większej. Środki transportu transportem krytym. Przechowywanie materiału jest dozwolone w temperaturze + 15 ... + 40 stopni, szczelnie zamknięte, z dala od światła słonecznego. Nie przechowuj go w pobliżu kwasów i utleniaczy.

Bezpieczeństwo ED-20

Praca z tym narzędziem powinna być wykonywana w dobrze wentylowanym pomieszczeniu lub przy dobrej wentylacji. W celu ochrony należy użyć respiratora, okularów, rękawic, obcisłej odzieży lub fartucha. ED-20 nie jest wybuchowy, ale pali się po wejściu do ognia.

Stopień zagrożenia żywicy jest charakterystyczny dla substancji drugiej klasy narażenia na ciało ludzkie. W przypadku kontaktu ze skórą często występują reakcje alergiczne, zapalenie skóry. Dotknięty obszar należy umyć mydłem, przetrzeć alkoholem, a następnie nasmarować wazeliną, olejem rycynowym.